Nergens is een uitweg te vinden. Bij het schijnsel van een granaat probeer ik over de weilanden te kijken. Ze zien eruit als een woelige zee; de steekvlammen van de projectielen springen als fonteinen eruit op. Het is onmogelijk, dat iemand daar doorheen zou komen. Het bos wordt met de grond gelijk gemaakt; het wordt kapot gestampt, uit elkaar gerukt, in stukken gescheurd. We moeten hier op het kerkhof blijven.
Bron: Erich Maria Remarque, Van het westelijk front geen nieuws
Geen opmerkingen:
Een reactie posten